“Veel dingen leer je niet op school, maar uit het leven”

Bij de een vonden haar ouders haar nog wel wat jong om op het mbo te starten – de ander maakte na 37 jaar werkervaring een carrièreswitch. Maak kennis met de jongste én de oudste student van het Hoornbeeck College, Wytske en Leny.

Net als bij elke eerste kennismaking doet de klas van Leny een voorstelrondje. Zodra Leny aan de beurt is, begint ze: ‘Mijn naam is Leny de Smit, ik werk bij het Leger des Heils, en als jullie mijn leeftijd willen weten: ik ben 29.’ Iedereen schiet in de lach – het is overduidelijk dat Leny geen 29 meer is. Degene na Leny – ook veertigplusser, stelt zichzelf voor: ‘…en ik ben 29.’ Net als de volgende in de rij, en de volgende. “Iedereen die na mij kwam en ook ouder was, zei dat-ie 29 was”, vertelt Leny lachend. “Toen de leraar aan de beurt was, zei hij: ‘Ik ben écht 29!’ We hebben echt gelachen.”

Met haar 63 jaar is Leny de Smit officieel de oudste student van het Hoornbeeck College. Ze doet de volwassenenopleiding Persoonlijk Begeleider Specifieke Doelgroepen niveau 4 in Gouda. We spreken haar tegelijk met de jongste student van het Hoornbeeck: Wytske Romijn van 14. Zij doet de opleiding Pedagogisch Medewerker niveau 4 in Rotterdam.

Verbaasde klasgenoten

Een student van 14 jaar, die kom je niet vaak tegen op het Hoornbeeck. Wytske vertelt: “Ik was altijd al de jongste van de klas, ik heb een jaar minder gekleuterd. Ik zat hiervoor op het Gomarus, daar deed ik havo tot het derde jaar. Mijn twee beste vriendinnen hadden het idee om na 3 havo een mbo-opleiding te gaan doen. Ik dacht: dat is wel een goed idee, dus ik ben gewoon meegegaan. In de klas waren ze allemaal wel verbaasd dat ik zo jong ben. Maar het scheelt ook weer niet zoveel met mijn vriendinnen en de rest. En ik word niet anders behandeld ofzo.”

Van haarstylist tot ‘het Leger’

Het leeftijdsverschil in Leny’s klas is wel groot. “Er zit ook nog iemand van 56 jaar, de rest is in de 30 of in de 40. En ik was vroeger altijd de jongste van de klas – moet je nagaan. Dus kijk uit hoor Wytske, voor je het weet zit je er ook bij zoals ik!

Voordat Leny dit jaar haar carrièreswitch maakte, heeft ze 37 jaar als haarstyliste gewerkt. Daarnaast werkte ze elf jaar lang op zaterdag als vrijwilligster bij De Hoop, waar ze de gasten gratis knipte in een tot kapsalon omgebouwd kantoortje. “Ik heb daar echt duizenden mensen geknipt, en ik heb natuurlijk ook heel veel gesprekken met ze gehad. Bij De Hoop had ik graag willen werken, maar ik moest de opleiding daarvoor zelf betalen en in mijn eigen tijd volgen. Ik was alleenstaande moeder, dus dat ging een beetje lastig.”

Als ze in december 2022 een advertentie voorbij ziet komen van het Leger des Heils, besluit ze te reageren. “Ik kwam op gesprek en werd gevraagd of ik een opleiding wilde volgen. Ik zei: natuurlijk!” En zo zit Leny nu in een Leger des Heils-klas, met allemaal collega’s van allerlei locaties – waar ze wordt opgeleid tot persoonlijk begeleider.

Respect

Hoe vond hun omgeving dat ze begonnen met een Hoornbeeck-opleiding? “Mijn ouders vonden me eerst eigenlijk te jong”, vertelt Wytske. Leny reageert: “En je hebt het lekker toch gedaan!” “Ja”, lacht Wytske. “Ik zei tegen hen: anders moet ik blijven zitten. En ik ben met twee vriendinnen samen, dus het komt allemaal wel goed.” Voor Leny is het een ander verhaal. “Mijn kinderen zijn het huis al uit. Ik heb van alles gedaan in mijn leven. Maar mensen zeggen wel dat ze er respect voor hebben, én hard werken én naar school gaan.”

“Mensen hebben er wel respect voor, én hard werken én naar school gaan”

Even wennen

Voor Leny is het lang geleden dat ze naar school ging. “Huiswerk vind ik wel een dingetje hoor. Ik weet hoe ik PowerPoints moet maken, maar waar ik het in moet leveren, hoe Itslearning werkt, hoe ik iets moet opslaan op mijn computer…” (Kijkt naar Wytske) “Jullie zijn gewend om alles online te doen.” Wytske moet vooral wennen aan alle verslagen. “En op de havo had ik elke week wel toetsen, hier heb ik één keer in een periode een toetsweek. Als ik ergens mee zit of een opdracht niet snap, itslearning bijvoorbeeld, dan kan ik het vragen.” Leny: “Dat dus. Ik ben blij te horen dat jij er ook last van hebt, haha!”

De sfeer op het Hoornbeeck vindt Wytske niet zoveel verschillen met die op het Gomarus. “Het is gewoon leuk op school.” Ook Leny is enthousiast. Ik vind het allemaal leuke meiden en jongens, het is een goede sfeer.”

Leren uit het leven 

Wytske wil Onderwijsassistent gaan doen, en daarna door naar de pabo en voor de klas. Dat ze nog maar 14 is, ziet ze als een voordeel. “Als ik de opleiding niet meer leuk vind, kan ik altijd nog een nieuwe beginnen.” Leny focust zich voorlopig op haar opleiding en werk bij het Leger des Heils. “Het ligt me wel, ik vind het mooi werk.” Juist haar levenservaring ziet ze als voordeel. “Ik denk dat ik door ervaring al veel weet. Dat is soms heel makkelijk. Ik denk dat er ook veel dingen zijn die je niet leert op school, maar uit het leven.”

“Veel dingen leer je niet op school, maar uit het leven”

Tot slot spreken ze nog hun bewondering voor elkaar uit. “Ik vind het knap van Leny dat ze nog doorgaat, na alles wat ze al heeft gedaan”, zegt Wytske. Leny: “En ik vind het goed dat jij het toch gedaan hebt, ook al vonden je ouders je te jong. Je moet het gewoon dóen. Zo ga ik alles aan. Als ik een plan heb, ga ik googelen: wie moet ik daarvoor hebben? Je moet niet bang zijn om een gesprek aan te gaan – gewoon iemand strak aankijken. Gewoon doen!”