“Als moeder wordt je wereldje een beetje kleiner”

Teruggaan naar school kan altijd nog, dacht Stefanie toen ze op haar zeventiende met haar opleiding stopte. En dat blijkt: als moeder van 7 kinderen schuift ze weer de schoolbanken in. 

Stefanie Koemans (38) vindt het heerlijk om na al die jaren een andere rol te hebben dan moeder en partner. “Op mijn werk ben ik gewoon Stefanie, begeleider van iemand”, vertelt ze enthousiast. “Je krijgt veel waardering op een andere manier. Je doet waar je goed in bent. Het verbreedt je blik, en zorgt dat je weer lekker opgeladen thuiskomt. Dat houdt je in balans. Goed voor je naasten zorgen, betekent ook dat je goed voor jezelf mag zorgen – zonder dat dat egoïstisch is.”

Nieuwe uitdaging

Na de middelbare school start Stefanie de opleiding Verzorgende-IG aan het Hoornbeeck College, maar daar stopt ze al snel mee. “Het was niet wat ik verwachtte, en ik kon fulltime gaan werken in de lunchroom waar ik een bijbaan had. Ik had verkering en wilde lekker geld verdienen. Teruggaan naar school kan altijd nog, dacht ik.”

Ze trouwt en krijgt in de jaren daarna zeven kinderen. Na nummer 3 pakt ze weer wat werk op: jarenlang heeft ze drie ochtenden in de week wat schoonmaakadressen. Totdat ze meer uitdaging wil. “Een gezin is dynamisch genoeg: je bent enorm druk met de opvoeding van pubers en kleintjes. Maar ik wilde iets betekenen voor de maatschappij, als fulltime huismoeder wordt je wereldje een beetje kleiner. En ik houd van netwerken buiten mijn gezin. Maar hoe ging ik dat doen, zonder diploma en met een groot gezin?”

Ik wilde iets betekenen voor de maatschappij

Ze doet een beroepskeuzetest, waaruit blijkt dat ze iets in de zorg, het onderwijs of psychiatrie moet gaan doen. Een familielid tipt Siloah, een woonlocatie in de buurt voor mensen met een beperking. Daar kun je werken in de avonduren en in het weekend – wat voor Stefanie ideaal is. Na een goed gesprek en een aantal meeloopdiensten bij Siloah schrijft Stefanie zich in voor de opleiding Persoonlijk Begeleider Gehandicaptenzorg aan Hoornbeeck Connect. Haar oudste kind is dan 15 jaar, haar jongste een paar maanden.

Invloed uitoefenen
Inmiddels werkt ze als zorgcoördinator bij Siloah. “Ik ben verantwoordelijk voor cliënten en het hele zorgproces eromheen. Ik signaleer steeds of het goed gaat met de cliënt en stel een zorgplan op – daar stuur ik mensen op aan. Ik heb contact met wettelijke vertegenwoordigers en andere zorgprofessionals zoals huisartsen en ggz-instellingen. Zeker als iemand uit een diep dal komt en gaat groeien omdat hij de juiste begeleiding krijgt, is dat heel mooi. Je kunt echt invloed uitoefenen op het gedrag van iemand.” Juist haar ervaring als moeder helpt haar in haar werk. “Ook binnen ons gezin hebben we kinderen met een gedragsprobleem – dan is het mooi dat je op school dingen daarover leert. En hoe ik de ontwikkeling van mijn eigen kinderen ervaar, zorgt ervoor dat ik me kan verplaatsen in cliënten en andere ouders beter kan begrijpen.”

Teamproces
Stefanie kon weer gaan werken omdat ze goede afspraken heeft gemaakt met haar omgeving. “Je hebt iemand nodig die jou vervangt. Mijn man ging een dag minder werken, zodat ik naar school kon. Op zaterdag deed ik schoolwerk, en was hij thuis bij de kinderen. Ik draai avonddiensten vanaf half vier – mijn moeder past op totdat hij thuis is.” Ook moet je prioriteiten stellen volgens Stefanie, vooral wat het huishouden betreft. “Mijn dochter van 14 helpt me op zaterdag in huis, daar krijgt ze dan geld voor. Zo kan ik me weer richten op andere taken, zoals de administratie.”

Het is echt een teamproces, ook binnen je gezin. En dan worden de ramen maar minder gezeemd. Wat maakt dat eigenlijk uit? Je kunt beter investeren in iets dat je leuk vindt, waarin je je kwaliteiten kwijt kan. Naast dat je ervoor betaald wordt, levert het ook een stukje levensvreugde op.” Tegelijk lijdt haar gezin er niet onder. “Ze komen niet alleen thuis om dan pizza te moeten halen. Natuurlijk gaat niet alles altijd perfect, maar het is een keuze die je maakt. Omdat ik vaak in de avond werk, haal en breng ik ze nog steeds van en naar school en de peuterspeelzaal.”

Dan worden de ramen maar minder gezeemd

Buiten de lijntjes kleuren
“Binnen onze gezindte is het traditie dat de vader werkt en de moeder bij de kinderen is. Eigenlijk is dat steeds meer een luxe aan het worden, de overheid stimuleert tweeverdieners. Wij zijn nooit iets tekortgekomen, maar toch dacht ik: doe ik de kinderen niet tekort door niet te werken? We woonden in een krap rijtjeshuis met een buurman die snel overprikkeld was – maar nu hebben we kunnen verhuizen. Daardoor is een psychische last weggenomen, dat is heerlijk.”

“Door te werken, kun je je talenten en gaven inzetten voor je naasten. In het onderwijs bijvoorbeeld zijn er zoveel mensen nodig, ook binnen onze gezindte. Het is fijn als je kind docenten of begeleiders heeft die weten waar ze over praten, omdat thuis ook de Bijbel opengaat. Je kunt echt van meerwaarde zijn. Al is het maar één dag in de week. Zo kunnen we ook uiting geven aan onze christelijke identiteit. Hoe kan de ander zien dat je christen bent? Ik pleit ervoor dat we buiten de lijntjes kleuren en omkijken naar onze naasten.”

Aanzetje
“Ik denk weleens: was ik maar eerder begonnen. Maar daar was niet de ruimte voor. Soms heb je een zetje nodig, mensen die je op gang helpen. Vaak zit je in een bepaald patroon, denkt ‘ik heb geen diploma’ – maar daar is een zij-instroomtraject voor. Je moet het allemaal zien zitten, natuurlijk. Als je echt gemotiveerd bent, lukt het jou ook wel.”